Na een snelle vlucht zonder vertraging stonden we met ons "goedkope" treinkaartjes (want niets in Noorwegen is goedkoop) bij de "dure" express trein. Onze kennis over de Noorse taal liet ons hier even in de steek, maar als snel hadden we de juiste trein wel gevonden🙈 Vervolgens het laatste stukje met de metro naar ons hotel. Helaas zat ons hotel ook goed verstopt, want na 3 keer heen en weer lopen door dezelfde straat, kwamen we er achter dat #29 blijkbaar aan de overkant van #28 zat! Als dit een voorbode is voor de rest van de vakantie, kunnen we onze lol nog op, maar voor nu gaan we ons daar nog maar niet te druk om maken en eerst maar eens genieten van onze heerlijke bedjes! (Waar we helaas zo weer uit moeten als Diana het restaurant uitgekozen heeft).

Na eerst ons hele plan voor de Roadtrip omgegooid te hebben, nu genieten van het heerlijke eten en het uitzicht😉 Na onze 80 cent fooi (tja, in Noorse kronen klinkt het als wat meer), gaan we nog even de stad in en daarna weer rollend terug naar het hotel.

Na eerst uitgeslapen te hebben (en in mijn geval een veel te grote voorraad lekkere broodjes te hebben gehaald bij de bakker), zijn we met de metro op pad gegaan naar de vestingen bij de Aker Brugge (een tip van de kassière op het vliegveld). De app gaf aan dat het zou gaan sneeuwen, maar hoe hoopvol we ook naar buiten keken, de sneeuw moet nog komen. Ondanks de miezerregen hebben we ons daar flink vermaakt en genoten van het mooie uitzicht!

Het plan was om naar Grünnerlokka te gaan. Een minder toeristisch deel van Oslo, waar wat meer lokale winkels te vinden zijn. Echter kwamen we eerst langs de slechtste plek waar je Diana en mij kan neerzetten: een boekwinkel met alleen maar Engelse sciencefiction en fantasy boeken. (Terwijl Diana nog wel nadrukkelijk had gevraagd haar nooit los te laten in dat soort winkels). Grünnerlokka moest dus nog even wachten, want in deze winkel moesten we toch minimaal 1,5 uur doorbrengen.

Vervolgens vervolgde we onze weg en kwamen we uit bij een grote Noorse Dom met prachtige orgels en beschilderingen. En na nog eens een flink stuk lopen hebben we Grünnerlokka uiteindelijk toch nog bereikt.

Zelfs de meest lokale winkeltjes werden niet overgeslagen, maar na Grünnerlokka konden we nog wel even ons hart op halen in alle (schoenen)winkels in het nieuwe centrum van Oslo. Daarna zijn we weer ondergronds gegaan en konden we eindelijk even gaan zitten (al was het dan maar voor 2 haltes). Vervolgens hebben we ons luxe dinner-in-bed opgegeten en is Diana er heilig van overtuigd dat ik vandaag niet alleen de 21000 stappen heb gehaald, maar ook de 21000 calorieën. Misschien moet ik morgen maar met haar dieet meedoen😅. Nu eerst maar eens kijken of we alles weer in de koffers krijgen, want morgen moeten weer terug naar het vliegveld om onze auto op te halen!

0:15 uur...

Piep piep piep!!!

"Lau! Opstaan! Jas aan!

"Nee, er is geen tijd om je schoenen aan te doen."

"Je sliep nog hè?!"

Eerst dacht ik nog dat het een of andere foute grap van Diana was, maar ook ik had het geluid van het brandalarm echt gehoord (al was ik eerst nog in de veronderstelling dat ik het gedroomd had). En daar sta je dan. In je pyjama, op je blote voeten met je winterjas aan. Om op de gang de bewaking tegen te komen die zegt dat het vals alarm was.

Vijf minuten later liggen we weer in bed. Gebroken van de drukke dag, maar stuiterend van de adrenaline. We zijn blij dat we niet helemaal naar buiten hoefden, maar een ding is voor ons allebei ook gelijk duidelijk... Dit wordt weer "zo'n" nacht...

En daar gaan we! Althans, dat dachten we. Ook dit ging niet helemaal volgens plan...

We hadden een Toyota Yaris gehuurd, maar de maatschappij had er geen rekening mee gehouden dat we bij Bergen de auto moesten inleveren. Omdat we deels door de bergen moeten rijden, zijn winterbanden verplicht. Deze hadden ze echter niet onder een Yaris. Heel vervelend kregen we toen een Auris met navigatie en stoelverwarming, zonder dat we hoefden bij te betalen. En zo begon onze reis dan toch echt...

Maar... Na een paar kilometer begon er een lampje te branden op het dashboard. Na een telefoontje naar onze hulplijn kwamen we erachter dat dit lampje voor de bandenspanning was. Dus bij het eerste tankstation dat we tegenkwamen, konden we er alweer af...😂 Toch wilde we het zekere voor het onzekere nemen, want we moeten nog een heel eind!

Na 4 uur rijden kwamen we aan in Otta. Hier wilde we boodschappen gaan doen zodat we s'avonds in de trekkershut konden gaan koken. Helaas diende het volgende probleem zich al aan:

Pinpas geweigerd. Na 3x proberen gaf Diana het op en ook mijn pinpas deed het niet. Uiteindelijk ging ik proberen om geld te pinnen, zodat we toch eten konden kopen, maar ook bij het pinautomaat werd mijn pinpas geweigerd. Alsof dit nog niet het ergste probleem was, bleek het geld al wel afgeschreven en konden we flink wat gaan bellen: Diana met de Nederlandse en ik met de Noorse bank. Het geld (bij elkaar ongeveer €200) bleek gereserveerd en op hoop van zegen krijgen we het misschien nog terug.

De oorzaak bleek een pinstoring in het dorpje zelf, dus we moesten nog even 40 km extra rijden naar Vågå om de boodschappen te doen😲

De trip naar Vågå was toch de moeite waard. Het uitzicht was prachtig en ook de eerste besneeuwde bergtoppen werden gespot. Op de weg terug stopte we bij verschillende trekkershutten (maar onze pech hield helaas niet op). Alles was dicht!

Via booking.com vonden we uiteindelijk een hotel waar we wilde gaan slapen en begonnen we aan ons laatste tripje van de dag (inmiddels was het 8 uur en hadden we nog steeds niets gegeten, dus werden de crackers, zak chips en de cherrytomaatjes maar vast opgemaakt).

Inmiddels was het ook al pikdonker en moest het grootlicht aan om nog iets te kunnen zien...

Na 20 minuten rijden moesten we de hoofdweg af en ging de weg steeds steiler om hoog. Na nog eens 20 minuten en een veerooster (Diana was lichtelijk in paniek, want ze dacht dat de onderkant van de auto over de grond schraapte) werd het wegdek steeds slechter:

"Niet zo hard Lau, er liggen hier allemaal steentjes"

En toen keken we naar de berm: die steentjes waren sneeuw!😱

Eenmaal boven aangekomen, was het hotel natuurlijk nergens te vinden en moesten we weer een alternatief vinden. (Het houdt maar niet op!)

Omdat we de weg niet meer vertrouwden en het hotel nog verder de donkere hoogte in was, zijn we op de bonnefooi afgeslagen bij een vakantiepark. Hier belde Diana met de eigenaar en kregen we de code om een sleutel uit een kluisje te halen.

We hebben een bed!!!

Maar zoals alles vandaag, ging ook dit niet volgens plan... Want toen we de deur open deden, was dit huisje (vergelijkbaar met CenterParcs) al bezet door een Duits stel dat gezellig in hun pyjama een boek zat te lezen. Ze waren heel verbaasd, maar wel heel vriendelijk en we mochten in ieder geval even gebruik maken van hun wc.

Nog maar een telefoontje naar de eigenaar...

Het volgende huisje dat we kregen was gigantisch! 3 slaapkamers, ruime woonkamer met keuken en een badkamer, waar... Het licht het niet deed...

Dit keer mocht ik de eigenaar bellen...

De eigenaar kon niet langskomen om het te verhelpen en ik werd naar buiten gestuurd (het is hier inmiddels -2), op zoek naar een rode deur.

Wat ik daar vond was helemaal geniaal! Een aparte wc, twee mega douches en een Sauna voor minstens 15 personen! We kregen excuses en mochten deze ruimtes als badkamer gebruiken!

Ook al gaan we de Sauna en keuken niet meer gebruiken (ons avondeten bestond uit broodjes kaas, want we waren echt te moe om nog te koken), was dit wel een waardige afsluiting van deze bizarre dag!

Op vakantie zijn met een ochtendmens (iets wat ik zelf totaal niet ben) heeft ook zo zijn voordelen. Diana was om half 7 al klaarwakker en zachtjes uit bed gegaan om te gaan lezen. Tegen 9 uur kon ook ik de energie vinden om op te staan. Als grapje hadden we gisteren afgesproken dat ik zou rijden en Diana zou koken, maar de daad werd vanmorgen al bij het woord gevoegd, want niet alleen stond er een heerlijk ontbijtje met gekookt ei voor me klaar, Diana had ook onze lunch al gekookt.(wraps met gehakt en groeten, want we hebben besloten warm te eten tussen de middag). Ook het avondeten stond al klaar (2 broodjes, 2 mandarijnen en een extra gekookt ei). Ik weet het zeker, Diana is het perfecte reisgezelschap!

Toch denk ik dat ze me stiekem wat probeert te paaien, want ze weet maar al te goed dat we straks ook de berg weer af moeten rijden...😉 (Over het veerooster en door de sneeuw haha)

Na ons heerlijke ontbijt (en een douche bij de sauna) mochten we de berg weer af om beneden in de supermarkt ons huisje te betalen (Noorse logica🙈). Vervolgens wees de eigenaar van zowel de huisjes als de supermarkt ons erop dat er vandaag een speciaal evenement plaatvond in Kvam: de schaapscheerwedstrijd!😂 Dus daar gingen we, als echte locals naar de schaapscheerwedstrijd. En... we vielen niet eens op, want ook de Noren lopen hier in veel te dikke truien en mutsen en ook ons Noorse kenteken verraadde onze nationaliteit niet. Het enige waar ze misschien aan konden zien dat we niet uit Kvam kwamen: wij waren iets minder uitbundig enthousiast als er weer een schaap geschoren werd😉.

Na de schaapscheerwedstrijd begonnen we aan het volgende deel van onze trip: een wandeling door Rondane National Park! Ons vorige huisje zat boven op een berg, maar had nog een prima weg naar de top. De weg naar het park was wat anders: onze eerste echte bergpas in Noorwegen! Zigzaggend op een steeds steiler wordende weg, kwamen we op den duur zo hoog dat er overal sneeuw lag langs de kant van de weg. Eenmaal boven moesten we eerst nog een extra trui aan (de wind was echt ijzig koud) en konden we aan onze wandeling beginnen! Het uitzicht was adembenemend en de rivieren en beekjes prachtig! Hopelijk gaan we dit deze vakantie nog een paar keer zien!

Omdat we niet zo'n zelfde geintje wilde als gisteravond, hadden we vanmorgen het huisje voor de komende twee nachten al geboekt. Ook voor dit huisje waren we blij dat we de navigatie hadden, want hij zat ook weer goed verstopt. De volgende berg diende zich namelijk alweer aan. Zonder dat we eigenlijk door hadden hoe hoog we alweer zaten, zagen we de eerste sneeuw alweer opdoemen langs de kant van de weg. Uiteindelijk bleek het huisje aan de andere kant van de berg te zitten, maar aan de lucht kunnen we voelen dat we nog steeds erg hoog zitten. Het huisje is wederom weer meer dan prima, schoon en vooral erg warm! (In Noorwegen staat de kachel al te branden als je het huisje binnen komt). En het mooiste aan dit huisje... Het uitzicht! Hier gaan we de komende twee dagen genieten en de verwarming flink verder opstoken. Vannacht zal de temperatuur dalen tot -7, dus morgen zullen we (ik😅) weer als wandeld Michelinmannetje de dag doorbrengen. (Vandaag had ik 5 lagen kleding aan😂).

Vandaag hebben we een relax-dagje gehouden. Na weer een heerlijk ontbijtje van Diana, mocht ik de berg weer afrijden (de taken zijn prima verdeeld hier😊). Onderaan de berg in het plaatsje Lillehammer, bevinden zich twee musea die je met een combi-ticket kan bezoeken. We begonnen met het openluchtmuseum waar (in de prachtige natuur) allemaal typische Noorse huizen van vroeger bij elkaar zijn gezet. Na de nodige foto's en een korte picknick kwamen we bij het themagedeelte van het museum (toevallig was vandaag de jaarlijkse themadag). Dit betekende voor ons dat we in een traditionele Noorse kano over een meer mochten rondvaren met een gids. Het tripje duurde niet lang, maar was adembenemend mooi! En ook hier zijn de nodige plaatjes geschoten.

We vervolgde het museum-dagje met een bezoek aan het Olympisch museum welke zeer modern en up-to-date was. Zelfs de nieuwste informatie over de winterspelen in Korea was er te vinden. Helaas ging het museum al vrij snel dicht, anders hadden we er zeker nog een extra uurtje doorgebracht!

Aangezien we nog boodschappen moesten doen voor het avondeten en moesten tanken voor onze lange reis morgen, gingen we nog even het stadje Lillehammer zelf in. Helaas was alles gesloten en moesten we een kleine 20 minuten rijden naar een supermarkt die wel open was.

Eenmaal weer terug in ons huisje op de berg, hebben we een asociale hoeveelheid kippenpootjes (1,2 kilo), zoete aardappelfrietjes en spinazie gegeten. En misschien gaat het vannacht sneeuwen!

Vandaag werden we weer een klein beetje op de proef gesteld. Toch zou je bijna denken dat we nergens meer van op zouden kijken, na al onze bizarre avonturen tot dusver. Maar geloof me, het kan echt...

De dag begon rustig met weer een heerlijk ontbijtje van Diana. Afgelopen nacht had het gesneeuwd, maar de sneeuw was vrijwel alweer helemaal verdwenen toen we onze auto weer gingen inpakken. De tocht die we voor de boeg hadden, van ongeveer 4 uurtjes (met de nodige pauzes en fotomomenten) zou grotendeels over de snelweg plaatsvinden, maar toch leek het ons verstandig om op de navigatie te rijden. De navigatie had echter een andere route in gedachten en al snel reden we van de ene berg na de andere. Over wegen die goed geasfalteerd, maar niet bepaald heel vlak en recht waren bleven we maar stijgen en dalen. Elke berg leek een ander landschap te hebben, dus ook al was deze weg wat avontuurlijker (zo nu en dan zagen we wat sneeuw of kliffen langs de kant van de weg), de route was zeker de moeite waard!
Eenmaal aangekomen in Gol (waar we een beroemde staafkerk gingen bezoeken) leek het mij een slim idee om over een hekje te klimmen. Helaas bleef mij joggingbroek hangen achter een spijker en heb ik nu een mooi aandenken aan Noorwegen ter grootte van een Euro aan de voorkant van mijn linkerbroekspijp.

Na ons bezoek aan de staafkerk moesten we nog een stukje rijden tot ons volgende huisje. Dit huisje lag in Torpo (in een dal tussen de bergen). Ons huisje stond op een vakantiepark wat er erg gezellig uitzag! De eigenaresse was erg vriendelijk, maar wees ons erop dat we een 6 persoonshuisje hadden geboekt terwijl ze ook kleinere (gerenoveerde) 2 persoonshuisjes had voor dezelfde prijs. Echter waren wij zo gewend/verwend met onze vorige huisjes, dat we het grotere huisje met prachtig uitzicht kozen. De eigenaresse bood aan dat (mocht we toch nog willen wisselen) dit gewoon mogelijk was (later bleek dat wij de enige gasten waren op het hele park).

Toen we de sleutel in het slot omdraaide werd ons al snel duidelijk waarom de eigenaresse ons het kleinere huisje aanbood: ik kreeg bijna een rolberoerte en Diana bleef er bijna in van het lachen toen ze mijn gezicht zag. In het huisje leek de tijd stil te hebben gestaan: tapijt met kleden op de grond om de vlekken te maskeren, een keuken en badkamertje uit het jaar 0, bedden waar je de lattenbodem door het matras heen voelde en het ergste... een lucht alsof het huisje al 3 jaar niet open was geweest.

Diana en ik jaag je niet zo snel weg, maar die lucht was de druppel. We keken elkaar aan en dachten gelijk hetzelfde. Binnen 5 minuten stonden we weer bij de receptie om de sleutel te wisselen. Het "kleine" huisje was schoon, de bedden meer dan prima. Samengevat: ongeveer het tegenovergestelde van het spookhuis waar we eerst stonden.

Vanmorgen moesten we extra vroeg op, want we hadden het plan om naar een openluchtmuseum te gaan in Gudvangen. Na dik 3 uur rijden door weer de prachtigste landschappen (helaas wel met minstens een uur zonder muziek, want er was geen bereik op zowel FM, DAB+ en telefoon) kwamen we aan bij het Vikingmuseum! Met onze meest flatteuze regenkleding (het regent hier al de hele dag door) hebben we eerst broodjes gebakken op de viking-manier en hebben daarna een rondleiding gekregen. Vervolgens heeft de ijzersmit ons nog uitgebreid uitgelegd en laten zien hoe hij te werk gaat (deze ijzersmit werkt fulltime op het park, maar neemt ook opdrachten aan van bewoners in de omgeving).

Na een lekker vies patatje zijn we vervolgens doorgereden naar Flam. Hier hebben we de echte toerist uitgehangen en souvenirtjes gekocht😉

Dit was echt de eerste dag dat alles volgens plan verliep, maar we hebben onze slaapplaats nog niet gezien natuurlijk...

Vanavond slapen we in een hostel. Weer eens wat anders dan een hotel of een huisje. We hadden een kleine tweepersoonskamer geboekt, maar kregen een vierpersoonskamer! Dit hostel bestaat uit huizen van 5 kamers met bijbehorende keuken en woonkamer. Omdat we nog erg veel restjes hadden, aten we vanavond alles op wat we nog hadden van de afgelopen dagen. Om Diana ook een avondje rust te gunnen (ze had namelijk wel 3 hele uren naast me moeten zitten in de auto terwijl ik reed😉) kookte ik vanavond. Tijdens het eten kwamen ook de andere "bewoners" van het huisje een voor een tevoorschijn. Een Spaans gezin, een Italiaanse psycholoog en een Israëlische roadtripper. Die laatste twee kwamen gezellig bij ons zitten en reden even later met ons mee naar de viking pub in Flåm. Een meer diversere mix aan mensen en interesses zal ik niet vaak meer tegenkomen, maar het was toch een hele gezellige en geslaagde avond!

Inmiddels is het half 2 en liggen we weer in bed, maar...

Het is 10 voor 12 als Diana nog eventjes naar de wc moet.

"Lau... Ik krijg de deur niet open."

"Nee joh, doe normaal. Dit zijn géén leuke grapjes."

"Ja, maar echt hoor! Whahaha hij zit vast!"

"Kom eens hier, laat mij maar even."

Maar neehoor, dat slot zat muurvast. In de sleutel was geen beweging meer te krijgen.

"Ik moet plassen."

"Ja, ik ook!"

We lagen helemaal in een scheur van het lachen. Na alles wat er al is gebeurd deze vakantie, kan dit er ook nog wel bij.😂

Na ongeveer 20 minuten proberen...

"Ik ga die vrouw van de receptie maar even bellen, want dit gaat hem niet meer worden hoor. Straks breekt de sleutel af!"

"Hallo, ja... Uhm... sorry dat we u wakker bellen. We zitten opgesloten in kamer 12. Owh... u ligt ook al op bed..."

Gelukkig hadden we de foto van de pub doorgestuurd naar die twee jongens, dus in het ergste geval konden we hun ook nog wakker bellen.

Na een kleine 10 minuten ging de telefoon:

"U bent er over 10 minuten? Super! Nee, we zijn niet in paniek hoor, we moeten hier stiekem eigenlijk wel heel hard om lachen."

De vrouw van de receptie opende de deur vanaf de andere kant en bleef zich verontschuldigen. Het slot was echt kapot en als excuses kregen we een appartement met keukentje en eigen badkamer.

Ik durf niet meer te zeggen dat we nu alles wel hebben meegemaakt, maar ik denk dat we deze nacht niet snel meer zullen vergeten.

En lachend vielen ze in slaap😂

Vandaag was de laatste dag van onze Roadtrip. Vanaf morgen dopen we onze vakantie om tot citytrip! Na een snel ontbijtje (ondanks onze nachtelijke escapade hebben we toch nog heerlijk geslapen in onze luxe upgrade) vertrokken we op weg naar Bergen. Ons laatste stukje door de prachtige Noorse wegen, waar we vandaag getrakteerd werden op een spookachtig landschap: Door de regen hingen de wolken laag tussen de bergen (als een soort mist) en het water in de dalen stond zo hoog dat de stammen van de bomen niet meer te zien waren en alleen de toppen boven het water uit piekten. Onderweg zagen we een waterval waar we even voor moesten stoppen en na een kleine 3 uur rijden kwamen we aan bij onze eindbestemming. Na een klein rondje door het centrum, vond begin deze middag uiteindelijk toch het onvermijdelijke afscheid plaats (waar Diana toch iets minder moeite mee leek te hebben dan ik). 1137 km was de eindstand voordat de sleutel toch echt moest worden afgegeven. Lieve auto, ik zal je (stoelverwarming) missen *snik*.

Na dit afscheid gingen we met de tram terug naar Bergen waar we in ons hotel lekker luxe uit eten gingen. Morgen gaan we de rest van de stad verkennen, maar vanavond moeten we even onze batterijtjes opladen. (Met een filmpje die we via onze telefoon op de tv kunnen streamen). Duimend dat de sprinklerinstallatie geen kuren krijgt zullen we vast heerlijk slapen vannacht.

Onze dag begon vandaag lekker relaxed. Geen brandalarm, geen sloten die vast zaten. Het enige waar we ons druk om hoefde te maken was, wat we moesten eten voor ontbijt. Het buffet van het hotel was erg uitgebreid en morgen gaan we alles proeven waar we vandaag geen ruimte meer voor hadden.

Na ons ontbijt gingen we op pad naar het centrum van Bergen waar we als echte toeristen eerst heerlijk hebben geneust in de winkels en vervolgens hebben geluncht bij een pizzeria.

In de middag zijn we met de Fløiban (een soort metro), naar de top van een van de Bergen in Bergen gereden. Hier konden we over heel de stad uitkijken en hebben we weer flink wat plaatjes geschoten. In Bergen heeft het de afgelopen dagen alleen maar geregend, maar vandaag was het stralend weer en 23 graden! (Wat een mazzel 😊).

Als avondeten hebben we lekker wat brood en snacks gehaald bij de supermarkt en ook vanavond is het plan om er een filmavond van te maken.

Morgen zullen we de rest van de stad verkennen en morgenavond vliegen we alweer naar Kopenhagen! Over iets minder dan 24 uur is ons avontuur in Noorwegen helaas toch echt afgelopen.

Vandaag heb ik lekker uitgeslapen (omdat ik me niet zo goed voelde) en heeft Diana een heerlijk ontbijtje voor me gescoord in het restaurant van het hotel. Na het ontbijt hebben we een dagkaart voor de tram gekocht en hebben we eerst een klein plaatsje buiten Bergen bezocht. Helaas waren onze verwachtingen iets te hoog en viel dit plaatsje een beetje tegen. Toen het ook nog begon te regenen zijn we de tram weer ingestapt en naar het centrum van Bergen gereden. Hier bleken we één gedeelte nog niet ontdekt te hebben: Bryggen. Dit gedeelte bestond uit gekleurde huisjes die heel dicht op elkaar stonden. In de huisjes zaten oude, ambachtelijke winkeltjes waar onder andere beeldhouwwerken, stenen en bont werd verkocht.

Bryggen vonden we toevallig, doordat we een foto wilde namaken die mijn vader vorig jaar in Bergen had gemaakt. Op de foto stond een soort uit hout gehakte draak voor een wit huis. Na wat cryptische aanwijzingen en een tip van een local, liepen we door een smal steegje een trap af en vonden we het beest. Daar moest natuurlijk een foto mee worden genomen! Waarna we snel weer terug moesten naar ons hotel om de koffers op te halen. Na een klein uurtje met de tram kwamen we uiteindelijk bij het vliegveld. Traditiegetrouw kocht ik een veel te dure beker warme chocolademelk en kon het wachten beginnen. Onze trip naar Noorwegen was dan toch bijna echt voorbij, maar... we mochten nog even wat langer van Noorwegen genieten, want onze vlucht had helaas 30 minuten vertraging.

Was was het uitzicht mooi! In het donker over de grote steden vliegen naar... Kopenhagen! Onze volgende citytrip! Aankomen bij CPH voelde stiekem al een beetje als thuiskomen, omdat ik hier al eens eerder geweest ben. We waren rond 22:00 uur op de luchthaven. Nog maar een paar meter (1 halte met de trein) sjouwen met onze loodzware koffers voordat we bij het hotel waren en konden neerploffen op weer een meer dan prima bedje.

Toch moest er nog een dingetje geregeld worden, want douchen zonder gordijn voor het raam kon natuurlijk niet. Terwijl Diana even aan het bellen was, heb ik de badkamer opgevrolijkt met een Caribische muurkleed en wat blauw tape. (Wit is ook zo saai).

Morgen hebben we afgesproken met Valentijn (waar ik erg naar uitkijk!) en gaan we een snelle privé tour door Kopenhagen doen. Als dat geen leuke dag gaat worden!

En toen begonnen we aan ons bliksembezoek Kopenhagen. In de loop van de ochtend hadden we afgesproken met Valentijn vlakbij het beeld van de Zeemeermin. Dit zou tevens onze eerste toeristische attractie worden voor vandaag. Via een park liepen we naar de Zeemeermin en moest er natuurlijk een selfie gemaakt worden (temidden tussen alle Chinezen). Vervolgens liepen we langs de Anglicaanse kerk en de fontein naar de vesting (statige rode en gele huizen omringd door een grote dijk). Na een bezoek aan de kerk binnen de vesting liepen we langs het water naar het koninklijk paleis en de marmeren kerk. De koepel van de kerk was door een kunstenaar versierd met bloesem, wat een mooie aanvulling was bij de beschilderingen op het plafond.

Buiten liepen we vervolgens langs het operagebouw (in de vorm van een schip) welke in een lijn staat met zowel het koninklijk paleis en de markeren kerk.

Aangezien we het record van meeste toeristische attracties in een dag wilde gaan verbreken, konden we natuurlijk de grootste toeristenplek ook niet overslaan: De gekleurde huisjes van Nyhaven! Ook hier zijn de nodige foto's gemaakt in het, inmiddels zeer aangename, zonnetje!

Na onze stevige ochtendwandeling was het tijd voor een heerlijke lunch! In Kopenhagen is het concept van de Markthal ook bekend en kochten we alledrie bij een andere kraam wat te snoepen. Vervolgens trokken we op weg naar het parlementsgebouw waar we de toren in konden. Hier konden we aan alle kanten uitkijken over de stad (en werd al snel duidelijk dat we nog lang niet alles gezien hadden) en snel liepen we door naar de bibliotheek-tuin met fontein en prachtige bloemen.

Kopenhagen heeft een kleine onafhankelijke vrijstaat in het centrum van de stad. Dit werd onze volgende stop. Christiania was echter niet zo aan mij besteed, dus ik vond het niet erg dat we hier maar een klein rondje liepen en snel weer door konden naar onze volgende stop: Het avondeten!

Ook hier hadden we alle drie iets anders gekozen. En ook al was het een uitprobeersel, het eten smaakte heerlijk!

Als afsluiting van de avond werd ik enigszins tegen mijn zin (dit krijg je ervan als je met twee spelfanaten op pad bent) meegenomen naar een bordspellencafé. Als goedmakertje kreeg ik wel een hele grote beker pure chocolademelk met marshmallows, maar ik werd toch gelukkiger van de weg terug naar het treinstation, waar we konden genieten van de vele mooi verlichtte gebouwen in het centrum van Kopenhagen.

Eenmaal terug in het hotel, konden we nog net onze schoenen uittrekken. 21 kilometer was de eindstand, maar wat was het een waanzinnige dag!!

En toen zat onze vakantie er toch echt op. Wat hebben we genoten en gelachen. Zon, regen, sneeuw, -6 tot +23 graden, we hebben alle mogelijke scenario's gehad (en nog een heleboel meer😂). Ondanks onze "pech" hebben we ook echt een heleboel mazzel gehad en het belangrijkste... Onwijs veel gelachen!!! Onze vakantie was alles behalve saai en we zullen er nog lang over napraten! Op vakantie gaan zonder concreet plan was voor mij iets totaal nieuws, maar in een land als Noorwegen kan ik het alleen maar aanraden. Iedereen was heel vriendelijk en zelfs de kinderen spreken hier vloeiend Engels.

Ik hoop dat jullie net zo hebben gelachen om onze verhalen als wij hadden tijdens het schrijven van de blogs!